Op de motor door het echte Vietnam

6 dagen lang, geen toeristen. Dat leek mij wel wat! En zo vertrok ik een week geleden met mijn persoonlijke tourguide Trung. Mijn backpack werd achterop de motor (nou ja, schakelbrommer) gebonden, waar ik heerlijk tegenaan kon leunen. Op naar de jungle!

Op zoek naar het echte Vietnam. Dit betekent: crossen door de jungle, scholen bezoeken, bij mensen thuis slapen (en als gevolg daarvan onder de muggenbeten zitten), olifant rijden, een slang om mijn nek hangen (1 keer, maar noooooooit weer!), leren over de Franse en communistische tijd, tempels bekijken (waar ik nu echt wel klaar mee ben!) scholen bezoeken en het bekijken van familiebedrijfjes in zwarte peper, rubber, passievruchten, koffie, thee en bananen. Ook namen we flessen water, tandenborstels, shampoo en springtouwen mee om af te leveren bij kinderen van bergstammen. Wat erg dankbaar in ontvangst werd genomen.

Dit was een fantastische manier de touristische dingen over te slaan en mij te mengen met de locals (waarvan een aantal nog als bergstammen leven). Sommige mensen hadden nog nooit een Europeaan gezien en een aantal kinderen staarden mij meer dan 10 minuten aan! Een van de kinderen rende snel weg nadat Trung had gezegd: "Ze komt van de maan.":D Toen wij een locale markt bezochten en ik met afschuw naar een geslachte hond keek, moesten de locals wel erg hard lachen! Mmm, toch blijft het raar. (Kijk naar de foto, zou ik zeggen). Van voedselveiligheid hebben ze hier trouwens nog nooit van gehoord.

Ook moest ik als 'nuchtere Hollandse' wennen aan de complimenteuze benadering van de
mannen. Zo heb ik al na de eerste dag duidelijk moeten maken dat ik geen 'princess', maar 'Hilde' heet... Met als hoogtepunt dat iemand zei dat mijn ogen net zo mooi waren als de kleur van de lucht. Nou zijn er wel eens discussies over de kleur van mijn ogen, maar blauw is nog nooit aan de orde geweest. Ook deed Trung alles voor mij. Dat lijkt de eerste dag leuk, maar daarna komt toch het kinderlijke 'zelf-doen' bij mij naar boven (daarnaast begon ik mij te irriteren, want 'ik kan toch verdorie wel zelf mijn eigen helm opzetten...'). Als reactie daarop zei Trung: "De Nederlandse vrouw is te zelfstandig en jullie zijn eigenwijs." Nu lijkt het alsof de Vietnamese vrouw lui is, niets is minder waar. Deze vrouwen werken keihard! Zij doen het meeste lichamelijke werk en zorgen daarnaast ook nog voor de kinderen.

Dat de Amerikaanse oorlog (want zo noemen ze hier de in-onze-ogen Vietnamoorlog), dichtbij kwam was te merken in mijn gesprekken met Trung. Hij verloor zijn ouders in de oorlog toen hij 4 maanden oud was. Toen een half jaar later zijn oma ook overleed, had hij geen familie meer! Vanaf dat moment woonde hij in een weeshuis. Ook aan dit kindertehuis hebben wij een bezoek gebracht. De kinderen krijgen hier een kans op een goede toekomst, door middel van educatie. Heerlijk om een ochtend door te brengen met baby'tjes, ondeugende peuters/kleuters en fantastische tieners. Aan een van de tieners vroeg ik wat haar favoriete muziek was. Michael Jackson was het antwoord en de andere tieners begonnen al te zingen. "Heal the world. Make it a better place for you and for me and the entire human race. There are people dying. If you care enough for the living. Make a better place for you and for me." Hoe toepasselijk op de situatie waarin ze leven. Zielig? Welnee, dit zijn mooie, zelfbewuste, jonge vrouwen. Ondanks hun verschrikkelijke start, klaar om iets van hun leven te maken! Respect voor deze jongeren!

En voor de rest... Bekijk de foto's, zij vertellen de verhalen. Al was het wel moeilijk om van de 500 foto's een kleine selectie te maken. Enjoy!

Op dit moment zit ik in Hoi An. Dit wordt ook wel het 'vrouwenparadijs' genoemd. In deze stad zijn meer dan 200 winkels waar je jurkjes, jassen, schoenen, etc. op maat kunt laten maken. Ook heb ik een leuke groep mensen ontmoet, waar ik waarschijnlijk in het verdere verloop van mijn reis een aantal trips mee ga doen.

Liefs, Hilde


Hey teringtyfushoerenmug met je gefuckte beet. Pak A.U.B je biezen en pleur op van mijn planeet. Hey teringtyfushoerenmug ga toch in de fut, jouw voortbestaan is zinloos want je hebt geen enkel nut. Kijk bijen helpen bloemen en die horen bij de lente, die steken bijna nooit en maken honing voor dementen, maar jij hebt geen functie in de gehele natuur. Niemand heeft baat van jou accupunctuur. Je vindt mij kennelijk lekker en je houdt misschien van mij, maar ik houd puur van zoogdieren en daar hoor jij niet bij nee. Teringtyfushoerenmug witte bloedcel dief, zelfs Nelson Mandela wordt van jou nog agressief!
Het muggenlied / Jochem Meijer