Het grote logeeravontuur bij de familie Chan Huang
Door: hildeoverdegrens
Blijf op de hoogte en volg Hilde
17 Maart 2011 | Nederland, Emmeloord
Lieve allemaal,
Het was raar om mijn reis zo abrupt te eindigen. Toen ik het nieuws kreeg dat het niet goed ging met oma logeerde ik bij een Taiwanese familie. Dat was echt lastig! De enige die Engels sprak was op dat moment weg. Probeer dan maar 's uit te leggen waarom je verdrietig bent en moet huilen... En toen ik het uiteindelijk duidelijk was kreeg ik de reactie 'Don't cry, don't cry!'. In deze cultuur is huilen voor mietjes. Lang leve de cultuurverschillen...
Na mijn stressvolle vlucht (inclusief 4 uur in een stilstaand vliegtuig, omdat de achterklep niet dichtkon...;)) kwam ik aan in Amsterdam. Wat een hartelijk ontvangst heb ik gehad in Nederland. Bedankt voor alle telefoontjes, kaarten en bezoekjes! De begrafenis van oma was erg mooi. Wij mochten de kist dragen en ook mocht ik een woordje doen tijdens de dienst. Het was een goede dag.
Het was een hectische week. Iedereen weer even spreken en zien. Druk, maar zeker gezellig! Vanavond zal ik mijn reis weer hervatten. Ik zal via China naar Taiwan en dan naar Thailand (mega omweg, maar het kon niet anders geregeld worden met de verzekering). Als ik eerijk ben, heb ik op dit moment niet zo'n zin om weer te gaan reizen. Ik weet dat het leuk gaat worden, maar zo voelt het nog niet. Ik moet er eerst maar 's zijn, denk ik.
Wat trouwens geniaal was, was dat ik gisteren door de politie in Zwolle werd aangehouden. Ik had nml mijn knipperlicht een aantal keer niet aangedaan. Ik had wel een poging gedaan, maar was nog gewend aan de Australische manier van rijden en daar zit alles andersom. Dus deed ik elke keer de ruitenwisser aan! Na mijn 'maar-meneer-de-polie-ik-kom-net-uit-Australie verhaal' kreeg ik geen bekeuring...:D
Een aantal mensen vroegen mij naar mijn avonturen in Taiwan. Net twee dagen voordat ik terug naar NL ging, had ik al een blog klaarliggen. Deze hebben jullie dus nog tegoed.
_____________________________________
8 maart 2011
Daar ben ik dan: Taiwan, het land van 'Made in Taiwan'. Hoe vaak heb ik het niet op voorwerpen zien staan en nu ben ik er gewoon! Het hele land is werkelijk vol gestouwd met industriegebieden en mede daardoor hangt hier veel smog. Door de smog dragen veel mensen mondkapjes en je wilt echt niet weten hoe mijn gezichtsreinigingsdoekje aan het einde van de dag eruit ziet...
Afgelopen week had ik het voorrecht om te logeren bij een Taiwanese familie, een mooie kans om het echte Taiwan mee te maken en het land te verkennen met de locals. De familie Chan Huang bestaat uit zes personen en is zeer gastvrij. Zo werd er een kamer voor mij vrijgemaakt, vrienden opgetrommeld om mij te vermaken, kreeg ik een leentelefoon voor noodgevallen en ik moest de ouders van het gezin 'papa en mama' noemen!
'Papa en mama' spreken trouwens geen Engels en alleen Kai en zijn zus spreken (gebrekkig) Engels. Dit maakte het logeren tot een logeeruitdaging en leidde het soms tot hilarische situaties. Zo vroegen ze mij hoeveel eieren ik bij mijn ontbijt wilde, door de onduidelijke vertaling van Kai dacht ik dat ze vroegen naar het aantal jaar verschil tussen mij en mijn zus. Gevolg: de spleetogen werden grote ronde ogen toen ik 5 zei, om vervolgens in de keuken aan de slag te gaan. En zo gebeurde het dat ik 5 eieren bij mijn ontbijt had...
Het zusje van Kai (9 jaar) vond mijn verblijf geweldig. Ook zij spreekt geen Engels, behalve dan de woorden 'sisters forever' (sorry Esther, is dit verraad?!). Ik was dus haar grote zus voor een week. Elke ochtend maakte ze mij om 7 uur wakker en kwam ze gezellig bij mij op bed zitten om kaartspelletjes te spelen. Heerlijk om weer een kind om mij heen te hebben, ze is echt een knuffelkont!
Elke dag ben ik op sleeptouw genomen. Zo zijn we naar het zuidelijkste puntje van Taiwan geweest, naar verschillende tempels, elke avond naar een nightmarket (waar het echt uitkijken was dat ik mijn Aziatische buddy's niet kwijt zou raken, aangezien in mijn ogen alle Aziaten op elkaar lijken), sightseeing achterop de scooter (95% rijdt op een scooter) en ik ben een dag mee geweest naar de universiteit! Ik heb hier een goede tijd gehad.
Daarnaast moest ik werkelijk alles qua eten proberen, van gebakken aardappelloof (nieuwe polderbusiness?) tot gefrituurde duif. Ik ben trouwens ook nog over m'n nek gegaan, want ze lieten mij iets proeven zonder te vertellen wat het was. Vertelden ze later dat het gefrituurde vissenogen waren! Stond ik daar te nekken midden op de markt, en Kai maar lachen! Soort 'fear factor onderdeel ranzig eten' zonder dat ik het door had...
Niet alleen voor mij was het bijzonder om hier te zijn, maar ook voor de familie. Raar was dat vaak veel vrienden en buren langs kwamen alsof ik een soort van bezienswaardigheid was. Noem het 'een ontmoeting met een echte Europeaan in het wild. Wees er snel bij, want ze worden met uitsterven bedreigd.'
Oh ja, ik heb een hele onbekende kant van mijzelf leren kennen: ik vind uitgaan vreselijk! (Mama, voel je shock of opluchting;)?). De verschrikkelijke Taiwanese popmuziek, het niet kunnen praten en het niet te drinken bier doet mij the Bottom en de schuurfeesten wel een beetje missen. Daarnaast gaapt iedereen mij aan, waarschijnlijk omdat ik zoveel kleren aan heb (gratis entree voor meiden met MINIrokjes ehmmm, correctie: brede riemen).
De laatste dagen in Taipei heb ik een fiets gehuurd om de stad te verkennen. Heerlijk weer fietsen!
liefs, Hilde
Wie döt mij wat, wie döt mij wat, wie döt mij wat vandage. 'k Heb de banden vol met wind, nee ik heb ja niks te klagen
SKIK / op de fietse
Het was raar om mijn reis zo abrupt te eindigen. Toen ik het nieuws kreeg dat het niet goed ging met oma logeerde ik bij een Taiwanese familie. Dat was echt lastig! De enige die Engels sprak was op dat moment weg. Probeer dan maar 's uit te leggen waarom je verdrietig bent en moet huilen... En toen ik het uiteindelijk duidelijk was kreeg ik de reactie 'Don't cry, don't cry!'. In deze cultuur is huilen voor mietjes. Lang leve de cultuurverschillen...
Na mijn stressvolle vlucht (inclusief 4 uur in een stilstaand vliegtuig, omdat de achterklep niet dichtkon...;)) kwam ik aan in Amsterdam. Wat een hartelijk ontvangst heb ik gehad in Nederland. Bedankt voor alle telefoontjes, kaarten en bezoekjes! De begrafenis van oma was erg mooi. Wij mochten de kist dragen en ook mocht ik een woordje doen tijdens de dienst. Het was een goede dag.
Het was een hectische week. Iedereen weer even spreken en zien. Druk, maar zeker gezellig! Vanavond zal ik mijn reis weer hervatten. Ik zal via China naar Taiwan en dan naar Thailand (mega omweg, maar het kon niet anders geregeld worden met de verzekering). Als ik eerijk ben, heb ik op dit moment niet zo'n zin om weer te gaan reizen. Ik weet dat het leuk gaat worden, maar zo voelt het nog niet. Ik moet er eerst maar 's zijn, denk ik.
Wat trouwens geniaal was, was dat ik gisteren door de politie in Zwolle werd aangehouden. Ik had nml mijn knipperlicht een aantal keer niet aangedaan. Ik had wel een poging gedaan, maar was nog gewend aan de Australische manier van rijden en daar zit alles andersom. Dus deed ik elke keer de ruitenwisser aan! Na mijn 'maar-meneer-de-polie-ik-kom-net-uit-Australie verhaal' kreeg ik geen bekeuring...:D
Een aantal mensen vroegen mij naar mijn avonturen in Taiwan. Net twee dagen voordat ik terug naar NL ging, had ik al een blog klaarliggen. Deze hebben jullie dus nog tegoed.
_____________________________________
8 maart 2011
Daar ben ik dan: Taiwan, het land van 'Made in Taiwan'. Hoe vaak heb ik het niet op voorwerpen zien staan en nu ben ik er gewoon! Het hele land is werkelijk vol gestouwd met industriegebieden en mede daardoor hangt hier veel smog. Door de smog dragen veel mensen mondkapjes en je wilt echt niet weten hoe mijn gezichtsreinigingsdoekje aan het einde van de dag eruit ziet...
Afgelopen week had ik het voorrecht om te logeren bij een Taiwanese familie, een mooie kans om het echte Taiwan mee te maken en het land te verkennen met de locals. De familie Chan Huang bestaat uit zes personen en is zeer gastvrij. Zo werd er een kamer voor mij vrijgemaakt, vrienden opgetrommeld om mij te vermaken, kreeg ik een leentelefoon voor noodgevallen en ik moest de ouders van het gezin 'papa en mama' noemen!
'Papa en mama' spreken trouwens geen Engels en alleen Kai en zijn zus spreken (gebrekkig) Engels. Dit maakte het logeren tot een logeeruitdaging en leidde het soms tot hilarische situaties. Zo vroegen ze mij hoeveel eieren ik bij mijn ontbijt wilde, door de onduidelijke vertaling van Kai dacht ik dat ze vroegen naar het aantal jaar verschil tussen mij en mijn zus. Gevolg: de spleetogen werden grote ronde ogen toen ik 5 zei, om vervolgens in de keuken aan de slag te gaan. En zo gebeurde het dat ik 5 eieren bij mijn ontbijt had...
Het zusje van Kai (9 jaar) vond mijn verblijf geweldig. Ook zij spreekt geen Engels, behalve dan de woorden 'sisters forever' (sorry Esther, is dit verraad?!). Ik was dus haar grote zus voor een week. Elke ochtend maakte ze mij om 7 uur wakker en kwam ze gezellig bij mij op bed zitten om kaartspelletjes te spelen. Heerlijk om weer een kind om mij heen te hebben, ze is echt een knuffelkont!
Elke dag ben ik op sleeptouw genomen. Zo zijn we naar het zuidelijkste puntje van Taiwan geweest, naar verschillende tempels, elke avond naar een nightmarket (waar het echt uitkijken was dat ik mijn Aziatische buddy's niet kwijt zou raken, aangezien in mijn ogen alle Aziaten op elkaar lijken), sightseeing achterop de scooter (95% rijdt op een scooter) en ik ben een dag mee geweest naar de universiteit! Ik heb hier een goede tijd gehad.
Daarnaast moest ik werkelijk alles qua eten proberen, van gebakken aardappelloof (nieuwe polderbusiness?) tot gefrituurde duif. Ik ben trouwens ook nog over m'n nek gegaan, want ze lieten mij iets proeven zonder te vertellen wat het was. Vertelden ze later dat het gefrituurde vissenogen waren! Stond ik daar te nekken midden op de markt, en Kai maar lachen! Soort 'fear factor onderdeel ranzig eten' zonder dat ik het door had...
Niet alleen voor mij was het bijzonder om hier te zijn, maar ook voor de familie. Raar was dat vaak veel vrienden en buren langs kwamen alsof ik een soort van bezienswaardigheid was. Noem het 'een ontmoeting met een echte Europeaan in het wild. Wees er snel bij, want ze worden met uitsterven bedreigd.'
Oh ja, ik heb een hele onbekende kant van mijzelf leren kennen: ik vind uitgaan vreselijk! (Mama, voel je shock of opluchting;)?). De verschrikkelijke Taiwanese popmuziek, het niet kunnen praten en het niet te drinken bier doet mij the Bottom en de schuurfeesten wel een beetje missen. Daarnaast gaapt iedereen mij aan, waarschijnlijk omdat ik zoveel kleren aan heb (gratis entree voor meiden met MINIrokjes ehmmm, correctie: brede riemen).
De laatste dagen in Taipei heb ik een fiets gehuurd om de stad te verkennen. Heerlijk weer fietsen!
liefs, Hilde
Wie döt mij wat, wie döt mij wat, wie döt mij wat vandage. 'k Heb de banden vol met wind, nee ik heb ja niks te klagen
SKIK / op de fietse
-
17 Maart 2011 - 13:13
Laura:
veel plezier meid en probeer er lekker van te genieten! -
17 Maart 2011 - 13:24
Rosalie:
Lieve Hilde, Leuk om je verhaal te lezen, ook al had ik het meeste al van je gehoord. Succes met je lange lange reis naar Thailand. Ik weet zeker dat je weer veel plezier gaat hebben als je daar bent.
Veel liefs Roos -
17 Maart 2011 - 13:52
Maryline:
Lieve Hilde!
Een hele goede reis, en nog heel veel plezier:) -
17 Maart 2011 - 13:58
Marianne:
hey meis! ik vond het fijn om je weer gezien te hebben! hele goede reis vanavond en tot over 7 weken! ben benieuwd naar weer een nieuw verhaal!! liefs, Marianne -
17 Maart 2011 - 15:22
Carla:
hilde nog een goed vervolg van de vakantie, we lezen wel weer, wat je allemaal beleefd. groeten carla -
17 Maart 2011 - 21:59
Lina:
lieve hilde,
Terwijl wij nu naar bed gaan, zweef jij ergens hoog in de lucht.
kop op en ik hoop dat je weer net zo geniet als voor je onderbreking van afgelopen week.
liefs, mam. -
17 Maart 2011 - 22:23
Arjen:
zooow....je hebt ons weer mooi wat leesvoer bezorgt:D
heel veel plezier daar
KUS -
18 Maart 2011 - 05:10
Michal:
Hi Hilde,
Na deze hectische week hoop ik toch dat je weer veel reisplezier zult hebben! Waar hervat je je reis eigenlijk weer als je in Bangkok aankomt of ga je geen andere landen meer aan doen? Wie weet zien we elkaar weer in Thailand! Zou leuk zijn!
Liefs vanuit Auckland, Michal -
18 Maart 2011 - 09:12
Esther:
hey Hilde!
Al veel verhalen van je gehoord en leuk om ze ook weer terug te lezen!
Liefs, Esther -
18 Maart 2011 - 10:24
FJ:
Hey Hilde!
Maak er nog een paar mooie maandjes van! Geniet ervan en ik zie je in mei! -
19 Maart 2011 - 06:02
Sharon:
ha hilde!
Vinden het stoer dat je weer verder gaat. Weet zeker dat je weer mooie dingen gaat meemaken. We wensen je veel plezier!! En zien je over een paar maandjes maar dan in ons koude kikkerlandje!!
Liefs Sharon en Mj
Ps heb je nog iets meegekregen van de tsunami? -
21 Maart 2011 - 17:45
Marianne:
weer een mooi verhaal er bij. Jammer dat je moest onderbreken en naar Nederlans terug moest. Zoals ik je bericht lees heb je er zeker goed aan gedaan maar ik kan me voorstellen dat het lastig is de draad weer op te pakken. Bedankt voor je bezoekje, mijn gezin heeft je in ieder geval goed verzorgd. Pak de draad maar weer op, je kunt er vast een mooie draai aan geven. -
22 Maart 2011 - 08:27
Rene:
mooi verslag en fijn om ook van jou gebeurtenissen op de hoogte te blijven! Het allerbeste, Rene :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley