Aboriginals: mooi en verdrietig tegelijk...

Na een lange busreis kwam ik aan in Alice Springs. Zeggen ze dat wonen in de polder in the middle of nowhere is, nou het kan veel erger! Alice Springs is een stad met daarom heen tja... niets eigenlijk. Een hoop rotsen en woestijn, wat een fantastisch uitzicht geeft (ik zeg: tijd voor een kamelenrit!)

Om een voorbeeld te geven van the middle of nowhere: Ik heb 'the school of the Air' bezocht. Dit is een long distance education project. Kinderen krijgen een uur per dag les via de webcam. Een voorbeeld is Becky, een meisje wat meer dan 1200km van school woont, haar dichtstbijzijnde buren wonen 300 km verderop.

Natuurlijk kwam ik in Alice Springs om over de Aboriginal cultuur te leren, daarom ben ik met een twee tours de Outback in geweest. De outback is waanzinnig!!! De natuur hier is geniaal. Een aantal dagen geen bereik hebben is wel een keer lekker, het gat in de grond wat een wc voorstelde wat minder.

Onze gids, Jared (een charmeur met erg veel ADHD-kenmerken en rare spelletjes en voorstelrondjes. Lees: first kiss, last kiss. Ook voor het bejaarde stel wat mee was...), heeft ons heel veel geleerd. Ik heb geleerd over de gebruiken/rituelen en the dreamtime stories over the Uluru en Kings Canyon. De wandelingen waren pittig. De bergen in combinatie met de temperatuur (30 tot 40 graden) zorgde ervoor dat ik per uur ongeveer 2-3 liter water dronk, zonder naar de wc te gaan... Als afsluiter van de dag 's avonds kangoeroe vlees op het kampvuur bakken om vervolgens, na een heerlijk koud biertje en rare spelletjes, onder de sterren in de Outback te slapen. Om vervolgens ook weer 's ochtends om 4 uur eruit te moeten, want dan heb je tenminste wat aan je dag...

De groep was onwijs gezellig, veel nieuwe mensen leren (onder andere team Taiwan, waarvan ik adressen heb gekregen voor als ik in Taiwan aankom en een jongen waar ik een auto mee ga huren richting Melbourne).

Ook heb ik veel geleerd over de situatie van nu: De woede en onmacht van de Aboriginals over hun geschiedenis (eerst pakken ze je land af, om het vervolgens weer terug te kopen met allemaal rare voorwaarden). Het racisme en de verdeeldheid dat nog steeds heerst in Australie, de problemen rond een grote groep Aboriginals (seksueel misbruik, drank- en drugsverslaving, werkloosheid, analfabetisme)...

Ik werd er verdrietig van. Zo'n fantastische geschiedenis met zoveel mooie verhalen en in de kern van de cultuur ontzettend goede waarden en normen. Het is zo dubbel! Als ik naar m'n hostel loop om in een warm bed te kruipen, kom ik dronken moeders met (vaak ook dronken) kinderen tegen die op straat leven en onder de brug moeten slapen. Dat is moeilijk en verdrietig om te zien...

liefs, Hilde


Across the lines. Who would dare to go. Under the bridge, over the tracks. That separates whites from blacks
Across the lines - Tracy Chapman