Overlijdensbericht / naar huis

Op woensdagochtend rond half 11 is mijn lieve, humoristische en fantastische oma op 92-jarige leeftijd overleden.

Mijn oma is een cadeautje. Ze trouwde met mijn opa, nadat de moeder van mijn vader is overleden. Ze is dus eigenlijk mijn stiefoma. Ik ken oma al mijn hele leven en heb nooit anders gevoeld dan dat zij mijn oma is! Ze voelde zich ook een echte oma, het was een eretitel voor haar. Een echt cadeautje dus.

Vroeger logeerde ik bij haar, zij vroeg dan speciaal aan de kok van het huis of hij patat voor mij wilde bakken. Ook gingen we naar de stad koffie drinken en speelden we kaartspelletjes op het balkon. Ik kan mij nog een specifiek moment herinneren. Toen iemand vroeg wie ik was, zei ze trots:"Dat is mijn kleindochter!" Natuurlijk met bijbehorende twinkeloogjes. Wat was ze trots op mij en ik op haar!

De laatste jaren werd oma vergeetachtig en woonde ze in een verzorgingstehuis. Het was heerlijk om bij haar op de koffie te komen en spelletjes met haar en de andere bewoners te spelen (hoewel ze wel jaloers kon worden als ik een andere bewoner meer aandacht gaf dan haar). Het gaf mij een stukje rust als ik bij haar op visite kwam en ik kwam er meestal erg blij vandaan. Zelf dacht ze overigens dat ze nog helemaal goed bij de tijd was, wat hilarische uitspraken opleverde:"Ja, hoor ik volg het nieuws allemaal nog. Wat? een ramp in Haiti. Nee hoor, daar heb ik niks over gehoord." Ook haalde ze de twee mannen met wie ze getrouwd is geweest regelmatig door elkaar. Ze zei dan: "Al die mannen, ik kan het allemaal niet uit elkaar houden."

Doordat ze vergeetachtig werd, durfde ik haar ook meer persoonlijke dingen te vragen, als ze een vraag niet leuk vond, was ze het vijf minuten later toch vergeten;)). Toen ik haar op een dag vroeg of ze bang was om dood te gaan zei ze:"Nee, ik heb een mooie leeftijd. Ik ben niet bang." Ook vertelde ze mij de laatste jaren meer persoonlijke dingen, over haar leven en over haar relaties met haar 1e en 2e man en hoe het voor haar voelde om twee keer met een weduwnaar te trouwen en ook twee keer weduwe te worden. Het was fijn dat ik nog zulke gesprekken met haar heb kunnen voeren. Daar ben ik erg dankbaar voor.

Wij willen Albert en Riet bedanken voor alles wat ze voor oma hebben gedaan! Oma was gek op jullie. Dat was wel te merken aan het feit dat ze alle aandacht voor alles en iedereen verloor zodra jullie binnen kwamen.

Het rare (vooral het bijzondere misschien) is dat oma en ik geen bloedverwanten zijn, maar ik herkende veel van haar in mij. Haar sarcastische opmerkingen en haar kritische blik op sommige dingen. We hadden familie kunnen zijn. Wat een eer om deze vrouw 'mijn oma' te noemen!

Wat was een fantastische oma en wat was ik gek op haar! Ik zal haar lach en twinkeloogjes missen.

Oma Jansen: 29-8-1918 / 9-3-2011




Het is raar om mijn reis zo te moeten onderbreken. Ik ben erg verdrietig en tegelijkertijd heb ik de afgelopen vijf uur alleen maar heen en weer moeten bellen. Mijn ticket regelen, China Airlines wijzigen, enz. enz. Over drie uurtjes zal ik in de taxi naar het vliegveld gaan. Ik kom donderdagavond om 17.15 aan in Amsterdam. Ik blijf een week thuis en daarna ga ik terug om mijn reis te hervatten.

Ik zie jullie snel!

liefs, Hilde


Ik weet het nou niet meer. Denk steeds aan wat je zei, het gaat allemaal voorbij. En dat de tijd van leven telkens weer gewoon opnieuw begon, niks nieuws onder de zon. Maar dat is niet waar, want jij was enkel jij. Jij hebt hier rondgedwaald en dat wordt nooit herhaald
Kees / Acda & de Munnik