Goodbye Eastcoast, hello Outback!

Een schokkende mededeling: De liefde tussen George en mij is over, gisteren heb ik het na 6904 kilometer uitgemaakt. Het is beter zo, maar wat zal ik het missen om elke ochtend zijn olie en water te checken.

De schade aan de campervan viel mee, alleen een tolboete van 50 dollar. (Tot onze blijdschap hebben de mensen van het verhuurbedrijf de kapotte slaapzakken, het afgeslagen scharniertje, het kastje wat niet meer dicht kan, het afgebroken steelpannetje, de kapotte waterpomp, de wijnvlekken, de vermiste tankdop, de krassen op het tafelblad als gevolg van een surfactie in een wilde nacht, de kastjes die vochtig zijn geworden en de kapotte horren niet gezien...)

De afgelopen dagen hebben wij ons vermaakt met de mooie natuur. We zijn een stuk noordelijker gereden, helemaal naar Cape Tribulation De Lonely planet beschrijft het als: "Where the Rainforest meets the beach. This is an area you're unlikely to forget." Dit is de plek waar James Cook vroeger met zijn schip is gestrand, vandaar de naam. Helaas zijn wij ook een keer met onze campervan in de blubber gestrand, in the middle of nowhere... Na verschillende duwpogingen en uitgravingen konden we weer terug naar de bewoonde wereld.

Vanaf Cairns naar Cape Tribulation moet je van de Bruce Highway af, om verder te rijden op de Captian Cook Highway. Wat een schitterende weg is dat! Heerlijk bochtjes om de bergen, langs de kust cruisen. En uiteraard de mooie watervallen (Wie herkent de waterval? Eentje is namelijk gebruikt in de Herbal Essences reclame;)).

En ja, eindelijk! Na m'n haren onder een waterval te hebben gewassen heb ik ook op het strand geslapen! In Port Douglas hebben wij op een avond onze slaapzakken en wijn gepakt en genoten van de fantastische sterrenhemel, om hier vervolgens onder in slaap te vallen (voor deze gelegenheid omgedoopt tot manebaden:D). Wat een ervaring! Kijk wel uit voor kokosnoten die naar beneden vallen.

Onderweg hebben wij heel veel kangaroes gezien, beetje jammer dat de meeste niet meer bewogen. of zoals Jimmy en ik zingen: "Skippy, Skippy, Skippy the dead kangaroo."

Helaas voor ons zijn we de een-na-laatste nacht betrapt op illegaal camperen... 's Ochtends zat er een papiertje onder de ruitenwisser met daarop de mededeling dat ons kenteken geregiseerd was en dat wij bij een 2e keer illegaal camperen een boete van 5000 dollar moeten betalen!!! Jullie snappen wel dat wij 'm aardig zaten te knijpen, toen we voor de laatste nacht een slaapplek zochten...

Op dit moment zit ik in Cairns en vertrek ik vanavond naar Alice Springs (perfecte timing om weg te gaan van de oceaan, aangezien 1 november het kwallenseizoen is begonnen). In Cairns op zoek naar kale vlaktes (ja, ik blijf toch een echte poldermeid), Aboriginals, cultuur en misschien wel Outback Jack;).

Ik pak de Greyhound bus en dat is nog eens wat anders dan Marknesse-Zwolle. De busreis is 2500 km lang. Vanavond (woensdagavond) vertrek ik en vrijdagochtend kom ik pas aan. Wat een afstanden!

Ik had nog het plan om naar Darwin te gaan, maar in verband met het vervroegde regenseizoen komen daar krokodillen op plekken waar ze eigenlijk niet horen te komen...

liefs, Hilde


Het gaat mij lang niet verkeerd. Eigenlijk komt het hier op neer: Ik ga als een speer, ik ga als een raket. Ik ben alles tegelijk een refrein en een couplet. Ik ga als de brandweer, oh ik ga als een speer. Ik ben hier en ik ben daar, ik ben overal en nergens. Ik weet nu ongeveer hoe het boven op een berg is. Ik ben mijn eigen molen en de wereld is het koren.
Ik ga als een speer / SKIK