Goodbye Samoa, New Zealand and Australia...

Ik wil beginnen met jullie te bedanken voor alle reacties/mailtjes/facebook- en hyvesberichtjes/belletjes/skypegesprekken/smsjes en ga zo maar door. Erg leuk om te merken dat er zoveel mensen meeleven! Dank daarvoor.

Afgelopen week was een behoorlijk 'heen en weer gevlieg'. Drie vluchten in vijf dagen. Apia - Auckland, Auckland - Sydney en Sydney - Taipei.

Het vertrek uit Samoa ging niet zonder slag of stoot. Bij het inchecken checkten de medewerkers van het vliegveld al mijn tickets, tot aan mijn ticket naar Amsterdam toe (volgens mij waren ze bang dat ik ergens illegaal zou blijven...). En aangezien al mijn tickets met verschillende vliegmaatschappijen zijn, was dat een heel gedoe. Ook geloofden ze niet dat ik een ticket uit Australie had, maar aangezien dat een e-ticket is staat die op mijn e-mail. (JAAA, IK HEB ECHT EEN TICKET. DIE STAAT OP MIJN MAIL, ZOIETS NOEMEN ZE EEN E-TICKET. IN WELK JAAR LEVEN JULLIE??!!) Moeilijk, moeilijk. Ik werd in een apart hok geplaatst en begon al aardig te stressen. Uiteindelijk kwam er een supervisor aan te pas en was ik gelukkig drie kwartier later door de douane heen. Gelukkig werd ik niet op bolletjes gecontroleerd;).

Deze week stond in het teken van 'gedumpt worden door je hostel...'. Eerst belde mijn hostel in Nieuw-Zeeland af, ivm de aardbeving hadden ze toch geen plek voor mij. Gelukkig kon ik bij een oude polderkennis in huis slapen! De volgende dag bleek mijn reservering voor een hostel in Australie niet goed doorgekomen te zijn. Sta je dan op zaterdagavond om 22 uur zonder hostel. Uiteindelijk, na een eindje lopen met een te zware backpack, toch nog (een veel te duur) hostel gevonden. Het kan niet altijd feest zijn.

Ook was het een week van afscheid nemen. Afscheid van Samoa, afscheid van Nieuw-Zeeland en vooral afscheid nemen van Australie. Vooral de laatste dagen in Sydney waren ontzettend leuk en tegelijk gek, de stad waar mijn reis begon. Ik heb nog met een aantal mensen afgesproken om afscheid te nemen. Ook de laatste dingen geregeld ivm het opzeggen van mijn bankrekening en dingen rondom mijn Australische sofinummer. Australie is een beetje mijn land geworden, ik voel mij thuis in dit land. Het voelde ook erg dubbel toen ik in het vliegtuig naar Taiwan zat. De vlucht van 9 uur was leuk, ik zat toevallig naast een jongen die ik ken via het surfen. De rijstburgers als ontbijt waren wat minder (tja, het blijft toch China Airlines)... Ik zal het maar houden op een nieuwe culturele ervaring;).

Hoewel ik nog 2,5 maand heb om te reizen, ben ik eigenlijk al op de terugweg. Ik kan alleen nog maar dichter bij huis komen. En als ik mijn ticket niet had omgeboekt, was ik nu al thuis geweest... Best een gek idee.

En nu in Taiwan. Het land van tempels, Chinees eten, veel scooters en mondkapjes tegen de smog. De grootste opgave was om mijn hostel te vinden... Dat was een hele uitdaging, aangezien alles in het Chinees aangegeven is en bijna niemand Engels spreekt of leest. En aangezien mijn Chinees net zo goed is als dat van jullie kosten zelfs de simpelste dingen, zoals boodschappen doen, de weg vinden, op het juiste perron belanden of een busticket boeken veel tijd en energie. Maar wat is het hier gaaf! Alleen tijdens een wandeling door de stad kijk ik mijn ogen uit. Zo'n andere cultuur en zoveel te zien! De gebouwen, de tempels, de kleine straatjes met kraampjes, the nightmarkets, enz. enz.

Gisteren ben ik met de bus naar Koahsiung gegaan (een busreis van vijf uur naar het zuiden). Drie keer overstappen was best wel spannend, aangezien ik echt geen flauw idee had waar ik heen moest. Op dit moment logeer ik bij de familie Chan Huang. Ik heb een uitnodiging gekregen van Kai, een Taiwanees die ik in de Outback heb leren kennen. Hij gaat mij hier rondleiden, op stap met een local! Het verblijf bij deze familie is een hele nieuwe ervaring, want ik leer hier veel over de cultuur en ze spreken geen Engels... Volgende keer zal ik jullie vertellen over mijn bizarre logeeravonturen!

liefs, Hilde


En de sterren van de Grote Beer keken juichend op ons neer
Zo mooi - Harrie Jekkers